Gündən günə

Mən hamıdan gec öləcəm

Saatların əqrəbləri təmbəlləşir gündən-günə.

Zaman yoxmu, zaman varmı?

Ilk baharmı, son baharmı?

Ötürdüyüm hər bir ildən xatirələr yadigarmı?

Gizlimi, ya aşikarmı qocalıram gündən-günə,

Inan, aşağı endikcə ucalıram gündən günə.

***

Sarmaşıqlar sarılıbdır əllərimə qoymur yazam,

Yaddaşıma lənət olsun bu şəhərdə qoymur azam.

Bədən ölər, ruh yaşayar, məhəbbəti ruh daşıyar,

Nə edim ki, bədəndən tez ruhum ölür gündən-günə,

Bu zülmətdə bir şam ilə o da sönür gündən-günə.

***

Milyonların arasında tənhalığa qapılmışam,

Nə deyərəm, nə gülərəm, sanki daşdan yapılmışam,

Cırılmış bir paltar kimi bədənimdən atılmışam,

Ciyərlərim vermir nəfəs paxıllaşır gündən-günə,

Güzgüdəki düşmənlərim yaxınlaşır gündən-günə.

***

Ağıllı anlamaz məni dəlilərin şairiyəm,

Dənizlərdə batım gedən gəmilərin şairiyəm,

Qığılcımla alovlanan zəmilərin şairiyəm.

Alovlanan zəmilərim külə dönür gündən-günə,

Yaxınlarım məzarlıqda gülə dönür gündən günə.

***

Gəncəm, amma qəlbim deyir:

-Qoca, yüzü vurdun başa

Ürəyin hər döyüntüsü deyir yaşa,yaşa,yaşa!

Nə yaşamaq? Yaşadıqca yaşananlar dəydi daşa.

Yazı qışı aşa-aşa yaşayıram gündən-günə,

Daşıyıram yaraları qaşıyıram gündən-günə,

Ağacların yarpaqları, bax, tökülür gündən-günə,

***

Qurduğum arzulara bax, bax, sökülür gündən-günə,

Belim düzdü qəlbim isə bax, bükülür gündən-günə.

Amma yuxularım deyir, mən hamıdan gec öləcəm

Mən ya dahi bir sənətkar, ya da ki, bir heç olacam

MÜƏLLİF: Elxan QARAQAN